Op de zaterdag was het ons al opgevallen dat het rustig was in huis, Hydra had de hele middag liggen slapen en ook Sinai had zich daar maar bij neergelegd. Wij waren benieuwd of het de eerste voortekenen zouden zijn van een naderende bevalling. Zowel Bas en ik waren thuis, we hoefden nergens meer naar toe, dus we hebben geduldig gewacht.
Ik sliep al een kleine week bij Hydra, omdat ze gemiddeld één keer per nacht er toch even uit moest en ik dat vanaf de slaapkamer niet hoor. De nacht van zaterdag op zondag verliep onrustig. Hydra heeft veel lopen rommelen in huis en wilde ieder half uur zo’n beetje naar buiten. Beetje plassen en poepen en dan gauw weer naar binnen. Ook dit is een voorteken dat de bevalling er de komende dag wel aan zat te komen. Graven, hijgen en toch maar weer naar buiten, zo ging dat de gehele nacht door. Uiteindelijk heb ik Bas rond half 6 van bed gehaald, omdat het nu niet lang meer ging duren.

Hydra haalde ondertussen de werpkist maar weer eens flink overhoop, toen ze zichtbaar een perswee kreeg. Hydra zou Hydra niet zijn als de pup niet buiten de kist geboren zou worden, dus zo geschiedde. Om 06.23 uur zag het eerste teefje het levenslicht, nog prachtig in een vruchtzak, met de placenta nog aan de navelstreng vast. Een flinke dame, want ze woog 480 gram en heeft van ons het roze bandje gekregen.  Hydra was weer vanaf de eerste seconde op en top moeder. Ze ontdeed haar pup van de vliezen, beet netjes de navelstreng door en de placenta was weg voordat we konden knipperen. 
Om 08.01 uur werd wederom een teefje geboren, ook weer staand en volledig in een intact vruchtzak.  Ze woog 466 gram en heeft van ons het gele bandje gekregen. Heel lang zijn de twee teefjes niet alleen geweest, want om 08.10 uur werd heel vlot een reutje geboren. Ons eerste kereltje, hij woog 448 gram en heeft het blauwe bandje gekregen. 
Hydra nam even haar tijd om deze 3 pups te verzorgen en om 10.40 uur werd er weer een teefje geboren. Een flinke dame, net als de eerste, namelijk 480 gram. Zij heeft het oranje bandje gekregen. 

De tussenstand is inmiddels 3 teefjes en 1 reutje. Bij Hydra haar eerste nestje waren de heren in de meerderheid, maar op dit moment hebben toch echt de dames de overmacht. 
Hydra vond het wel even tijd voor een rustpauze en nam haar rust door even te slapen. En gelijk heeft ze, want we hebben er al een hele nacht opzitten!

Na een rustpauze van 4,5 uur waarin Hydra even wat slaap bij heeft kunnen tanken vond ze het toch wel weer tijd worden voor de volgende pup. Om 15.10 uur werd er een reutje geboren, hij woog 460 gram en heeft van ons het groene bandje gekregen. Om 17.30 uur werd ook nu weer een reutje geboren, hij is het zwaarste van het stel en weegt 482 gram. Hij kreeg van ons het rode bandje om. 

Tussentijds hebben wij even om de beurt gegeten. Hydra heeft tussen elke pup door een bakje magere kwark gehad en wanneer ze wilde kreeg ze van Energique aangeboden. Ook heeft ze met regelmaat buiten even haar behoeftes gedaan.

Op de echo waren er 6 pupjes gezien, dus het was voor ons nu even de vraag of het bij 6 prachtige pupjes zou blijven of dat er toch nog een verrassing in zou zitten. Na het eten heb ik Hydra eens goed opgevoeld en vlak achter haar ribben bewoog nog een pup! Deze zat echter nog wel een heel eind weg van de “uitgang”, dus de verwachting was dat het nog wel een tijdje zou duren voordat we hem konden verwelkomen in ons midden. Ik ben even gaan liggen, want het was niet alleen voor Hydra vermoeiend, maar ik zat inmiddels ook behoorlijk te knikkebollen. Slapen lukte niet, maar gewoon even liggen voor een half uurtje was erg prettig.

Ondertussen had Hydra zo nu en dan wel een perswee, zodat de pup langzaam naar de uitgang werd gewerkt. Rond 9 uur heb ik haar inwendig opgevoeld, maar nog geen pup te bekennen, dus we wachten nog maar eens rustig af. wel hadden we rond hetzelfde tijdsbestek wat vruchtwater gezien. Tegen kwart over 9 werden de persweeën wat krachtiger en regelmatiger.  Rond half 10 nog maar eens inwendig opgevoeld en ja hoor daar zit eindelijk een pup vlak voor de baarmoeder mond. Ik voelde een staartje en een pootje (stuitbevallingen zijn vrij gebruikelijk bij honden) en heb eerst gevoeld of dit van één en dezelfde pup was. Dit bleek zo te zijn. Alleen Hydra houdt van staand werpen, maar dat was bij deze pup in het nadeel. Doordat zij ging staan, gleed de pup weer weg de baarmoeder in en was al het werk van de laatste paar minuten teniet gedaan. Uiteindelijk heb ik geprobeerd deze pup bij het pootje met twee vingers vast te houden (meer ruimte is er niet), we hadden hem bijna, maar toen besloot Hydra toch weer op te staan. Staand nog een keer geprobeerd, maar zo dichtbij dat we net waren, lukte nu niet. Ik heb zelf altijd oxytocine in huis en ben zelf kundig genoeg om op een verantwoorde manier hiermee om te gaan, maar besloot toch eerst overleg te plegen met de dienstdoende arts. Ik wist dat onze eigen dierenarts dienst had dit weekend, wel zo fijn! Ik heb mijn bevindingen gedeeld met onze dierenarts en ook zij was het met mij eens dat we Hydra nu een beetje moesten helpen. Ze gaf aan dat ik alles al had gedaan en geprobeerd om een goede inschatting te maken en dat we Hydra met een spuitje oxytocine konden verlossen van de 7e pup. Terwijl ik de spuit net aan het klaarmaken was, kwam Bas naar mij toe dat Hydra de pup toch op eigen kracht ter wereld heeft gebracht. Gelukkig, wat waren we blij! Om 21.40 uur werd daar pup nummer 7 geboren, een reutje van 460 gram! Ik was bang dat hij het wel eens flink benauwd zou hebben gehad, maar hij zette meteen een keel op en net als de andere pups ging hij meteen op zoek naar de tepel voor de eerste melk, biest genaamd.

Na een tijdje heb ik Hydra haar buik nog eens goed opgevoeld, maar deze voelde al aardig soepel en er was geen pup meer voelbaar. We hebben de prachtige verdeling van 4 reutjes en 3 teefjes, waar Hydra en wij heel wijs mee zijn!

Hieronder volgt een foto-impressie van tijdens de bevalling: