Vrijdagochtend maakte Sinai mij wakker, ze moest dringend naar buiten. Even plassen en poepen en gauw weer naar binnen. Ze weigerde haar eten wat voor ons het teken was dat er wat was veranderd. Over de gehele dag wilde ze constant naar buiten om zich te ontlasten, ook werd er flink gegraven en had ze momenten dat ze zeer actief aan het hijgen was. Deze fase van de geboorte kan snel verlopen, maar ook gerust nog 12 à 24 uur duren. Afwachten dus.. Aangezien Hydra bij haar nesten deze fase in de nacht had, hadden we het vermoeden dat Sinai in de nacht zou kunnen gaan bevallen.

Bas had zijn laatste nachtdienst van de week en dus waren we vanaf half 9 ’s avonds alleen. Met het idee op een nachtelijke bevalling ben ik rond half 10 op bed gegaan. Uiteraard wilde slapen niet lukken… Tegen een uur of 12 heb ik Sinai nog naar buiten gelaten. Met de zaklamp en een handdoek in de aanslag, want je weet maar nooit.. Uiteindelijk ben ik toch nog in slaap gevallen toen ik rond half 3 opmerkte dat Sinai onrustiger was dan voorheen.  Ik sliep toch naast de werpkist, dus lamp aan en al liggend heb ik Sinai eens goed geobserveerd. Toch maar weer even naar buiten en weer terug naar binnen. Hydra vond het allemaal reuze interessant, maar nee! Sinai wilde ruimte. Tegen 3 uur verloor Sinai wat vocht, de bevalling had zich ingezet.

Rond half 4 zag ik de eerste perswee. Niet nog heel frequent, maar zo nu en dan eentje, naar mate de tijd verstreek werden deze sterker en kwamen ze sneller achter elkaar. Om 3.55 uur mochten we daar het eerste pupje van Sinai en Casper verwelkomen. een prachtig kereltje met een geboortegewicht van 465 gram. Later zal ook blijken dat hij meteen de zwaarste van het hele nest zal zijn. Hij heeft het blauwe bandje gekregen. Door het gepiep van de pup werden Hydra en de anderen wat onrustig. Omdat ik niet op meerdere plaatsen tegelijk kan zijn heb ik mijn moeder wakker gebeld of ze zou kunnen komen.

Sinai was dolgelukkig met haar eerste pupje, ze ontpopte zich direct als een volleerde moeder en de pup kwam geen aandacht te kort. In de tussentijd heeft ze van mij een bakje kwark gehad, dit waardeerde ze enorm. Vlees hoefde ze even niet, in tegenstelling tot Hydra die altijd door eet, bevalling of niet, had Sinai daar even geen behoefte aan.

In de tussentijd was Sinai rustig, druk met haar pup en in afwachting van de rest. We zijn dat wachten wel gewend, Hydra had beide keren lange bevallingen, dusja wachten dat kunnen we wel! Tegen 7 uur kreeg Sinai weer persweeën en om 07.12 uur werd daar het eerste teefje geboren. Zij woog 356 gram en heeft het roze bandje gekregen. Een half uur later diende zich al de volgende pup aan, om 07.42 uur werd het volgende reutje geboren. Hij woog 392 gram en kreeg het groene bandje. Sinai bleek ineens de smaak te pakken te krijgen, want om 08.00 uur precies werd er weer een teefje geboren. Zij woog 350 gram en heeft het gele bandje gekregen. Zo 3 pups in een uur tijd! Bas was inmiddels ook thuis gekomen om te zien dat we inmiddels 2 reutjes en 2 teefjes rijker waren.

Na een korte pauze van een uur werd om 09.12 uur het vijfde pupje geboren. En om in de trant van om en om te blijven uiteraard weer een reutje. Hij woog precies 400 gram en heeft het rode bandje gekregen.

Inmiddels de stand 3 reutjes en 2 teefjes. Wij waren erg benieuwd hoeveel er nog bij zouden komen, maar lang hoefden we niet te wachten op nummer 6. Om 10.25 uur werd daar weer een teefje geboren. Zij woog 370 gram en heeft van ons het oranje bandje gekregen. En vlak daarna kwam daar ineens nummer 7! Ook weer een teefje en zij woog 356 gram. Zij heeft van ons het lila bandje gekregen. 

En dan zijn ineens de rollen omgedraaid! 3 reutjes en 4 teefjes waren we inmiddels rijker. Sinai helemaal in haar nopjes met haar pasgeboren kroost. Ze was moe en heeft even sluimerend haar ogen dicht gedaan. Tegen een uur of 12 kreeg ze nog een paar persweeën, maar aldaar kwam nog een achtergebleven placenta tevoorschijn. Ze is even naar buiten geweest voor een plas en toen ze toch stond heb ik haar buik even opgevoeld. Deze voelde soepel aan en ik kon niets meer voelen wat zou duiden op een pup.

Om 13.42 uur heb ik uiteindelijk oxytocine gespoten om de baarmoeder op te schonen. Ongeveer een uur na de spuit heb ik Sinai onder de douche afgespoeld, want een bevalling is niet echt een heel schoon karwei. Vooral de placenta’s geven een groenachtige kleur af. Sinai vond het afspoelen eigenlijk wel heel lekker en nadat ze schoon was gespoeld, was de werpkist aan de beurt. Na een grondige poetsbeurt lagen Sinai en haar pupjes er weer schoon en droog bij. 

Een nestje wat voor ons best speciaal is, dit zijn de kleinkinderen van onze Golan, Sinai haar vader. Op 28 november jl. hebben wij afscheid van hem moeten nemen na ruim 13 jaar onvoorwaardelijke liefde. Toen de eerste pupjes geboren waren zij ik heel enthousiast tegen mijn moeder: “kijk ze hebben allemaal al zwarte neusjes”! Waarop mijn moeder antwoordde, dat is van onze Golan. Hij had zelf een super zwart pigment en vererfde dat ook altijd door aan zijn kinderen en kleinkinderen. Het blijft dierbaar om dit soort kleine dingetjes terug te zien in zijn nakomelingen.

Nu is het tijd om te gaan genieten van Sinai en Casper hun 7-tal!

Hieronder volgt een foto impressie van de bevalling: