Het is woensdagavond 30 december en we merken aan Hydra eigenlijk nog niet zoveel. Tijdens het gourmetten schooit ze er lustig op los. Wel merkten we op dat ze over de dag best wel veel had geslapen, al hadden de andere 3 honden datzelfde eigenlijk ook gedaan. Na het eten is ze wat aan het graven in de mand, maar komt al snel weer lekker bij ons liggen. Ergens bekroop mij het gevoel dat het wel eens een onrustige nacht kon gaan worden.

Tegen middernacht besluiten we op bed te gaan en bij het opvouwen van de kleden op de bank bemerk ik ineens dat het fleecekleed waar Hydra en ik op hadden gelegen nat is. Ik ben direct Hydra gaan checken, maar ze voelde droog. Prompt zie ik een kleine veeg groen op mijn hand.. Shit! Groen voor de eerste pup is vaak geen goed teken. Na wat contact met een bevriende fokker hebben we besloten om het een kleine 2 uur aan te kijken. Misschien zou ze dan nu ook wel vlot beginnen. Hydra wisselde slapen af met graafwerk en tegen 2 uur heb ik de dierenarts gebeld. Ze begreep mijn bezorgdheid maar al te goed en we konden langs komen. Bas in de kleren, auto’s omwisselen op de oprit, vetbed, onderleggers en handdoeken mee in de auto, Hydra erin en hop die kant op. Eerst hebben we Hydra gewogen. Bij de eerste progesteron test woog ze 30,2 kg en bij de echo 30,9. Nu woog ze 38 kg, dus ze was flink aangekomen. Dat was overigens ook wel aan haar te zien, ze had een behoorlijk dikke en stevige buik gekregen. Onze dierenarts heeft Hydra eens grondig nagekeken, en we besluiten over te gaan tot een echo. Op de echo konden we 6 pups duidelijk in beeld krijgen en allemaal hadden ze een sterke, vlotte hartslag. Ook was zichtbaar dat de baarmoedermond nog niet helemaal open was. De dierenarts kon niets alarmerends vinden en gaf aan dat het soms ook niet zo heel veel hoeft te betekenen. Er was op dit moment niets acuut en waarschijnlijk zou ze in de loop van de ochtend wel beginnen met bevallen.

Rond half 4 waren we eindelijk weer thuis en probeerden we nog een beetje slaap te pakken. Bas en Hydra lagen al gauw weer te slapen. Voor mij ging dat allemaal wat moeilijker, toch blijf je in je hoofd wat piekeren. Sluimerend heb ik her en der nog wat geslapen toen ik om 8 uur in de ochtend maar ben opgestaan. De groene uitvloeiing was nu niets meer van te zien, hopelijk een goed teken. Terwijl ik Hydra buiten even laat plassen, horen we in de verte de eerste carbidschoten al galmen. Hydra is gelukkig niet bang voor vuurwerk, ze is ondertussen druk bezig met het zoeken van een mooi nest in de tuin. Toch gauw maar weer naar binnen, want zo warm is het buiten nou ook weer niet.

Hydra graaft er lustig op los en ook haar ademhaling is inmiddels wat versneld in de vorm van hijgen. Ze wil steeds graag ergens onder liggen, dus we besluiten om Sinai haar bench op te zetten bij Hydra in de kamer en daar een deken over te leggen. Dat viel bij Hydra direct in de smaak, druk was ze aan het graven en hijgen.

Tegen 11.50 uur zie ik daar dan eindelijk de eerste perswee. Ik had mij al voorgenomen, dat als we tegen 12 uur nog steeds puploos zouden zijn ik weer contact zou opnemen met de dierenarts. Maar persweeën betekent normaal gesproken ook binnen een half uur een pup, dus afwachten maar weer. Eindelijk mochten we om 12.12 uur de eerste pup verwelkomen! In de bench uiteraard, want dat was naar Hydra haar mening een perfecte plek en uiteraard in staande houding. Helaas, daar is geen warmtelamp en het is wel heel krap, dus voorzichtig heb ik moeder en zoon verplaatst naar de werpkist. Druk wassend probeert hij al gauw een tepel te vinden. Het is dus een reutje, weegt 370 gram en heeft van ons het donkerblauwe bandje gekregen.

En ja wachten, dat kunnen wij wel en zijn we ook gewend van Hydra. Maar pff wat kan wachten dan lang duren, niet wetende dat dit nog maar pas het begin was. Hydra is ondertussen helemaal in haar nopjes met haar pasgeboren zoon. Buiten is het oorlog, tenminste als je alle vuurwerk geluiden mag geloven. Tussendoor krijgt Hydra wat Energique en wat magere kwark en even naar buiten voor een plas.

Om half 5 zien we dan eindelijk weer eens een willekeurige perswee eens in de 7 à 8 minuten, maar om 17 uur volgen de persweeën elkaar direct op en om 17.03 uur wordt daar eindelijk het tweede pupje geboren. Ook deze pup werd weer in staande houding geboren, een teefje en ook zij wordt direct helemaal van kop tot kont gewassen door Hydra. Vakkundig kauwt ze de navelstreng door en wordt de placenta opgegeten. Ze weegt 436 gram en krijgt het roze bandje.

En dan zijn we 5 uur na de eerste pup eindelijk 2 pups rijker. Ondertussen maken we grapjes zoals het wachten begint weer en zouden het jaarwisseling pups worden, paar op oudejaarsdag en een paar op nieuwjaarsdag? Hydra is tussen geboortes door druk met poetsen van de pups en vrij rustig te noemen.

Uiteraard wordt wachten eindelijk weer eens beloond, om 22.52 uur kwam daar weer een pupje ter wereld. Een reutje, 432 gram en we hebben hem het groene bandje gegeven. Ondertussen kom je in een fase dat je je ogen omhoog wilt plakken met ductape..

Inmiddels zijn we de jaarwisseling voorbij en is het 1 januari 2021, waarna om 01.00 uur na een aantal persweeën ineens weer een pupje ter wereld komt. Helaas zag ik direct dat deze pup niet bewoog en ook Hydra leek feller dan normaal met het schoon likken. We hebben zo’n 20 minuten lang alles uit de kast getrokken om deze pup weer bij te brengen. Echter hebben we al die tijd geen enkele teken van leven gekregen en uiteindelijk besloten we dat we deze kleine man niet konden redden. Het was een reutje en hij woog ook maar 254 gram, aanzienlijk kleiner dan de rest. Wij vermoeden dat hij mogelijk diegene is geweest waarvan we de groene uitvloeiing hadden gezien. We hebben hem nog een tijdje bij Hydra laten liggen. Bijzonder om te zien dat ze het bekje opent om er vervolgens een paar keer met de neus diep in te blazen. Verder heeft ze hem nog een keer flink gewassen, waarna haar interesse terug ging naar de andere pups. Het was goed zo.

We hoefden niet lang te treuren, want om 02.05 kwam alweer een pup ter wereld. Na zo’n lange poos tussen de pups, worden we nog serieus aan het werk gezet ook! Gelukkig zit dit pupje vol leven, een teefje en ze weegt 382 gram. Ze heeft van ons het gele bandje gekregen.

Nou moesten we natuurlijk niet verwend raken, met het feit dat er nu wat meer tempo in zat. Hydra laste een serieuze slaappauze in. Terwijl Hydra de ogen dicht deed, heb ik datzelfde geprobeerd en is Bas bij Hydra gaan zitten. Na 3 uurtjes liggen sluimeren, met één oog open toch maar weer opgestaan. Hydra was ook al weer wakker, maar zielsgelukkig met haar 4 pupjes. Tussendoor hebben we haar even naar buiten gelaten voor een plas, heeft ze voorzichtig wat Energique gehad en een beetje kwark. Aan de ene kant was de buik aanzienlijk al minder uitpuilend, maar zodra ze op de andere kant gaat liggen zien we dat ze aan die kant nog behoorlijk dik is. Dat beloofd dus nog wat..

Wachten wordt beloond zeggen ze, nou dat werden we want eindelijk om 10.20 uur kwam er weer een pupje ter wereld. Een reutje van 392 gram en hij heeft het rode bandje gekregen. Anderhalf uur later om 11.55 uur gaat Bas wederom even met Hydra naar buiten voor een plas. Ten alle tijden vergezeld met een handdoek want je weet maar nooit. Bijna altijd heb je die voor de sier mee, maar ditmaal was het van levensbelang. Terwijl Hydra moest plassen, kreunde ze 2 keer en hop daar floepte zo een pup in een intacte vruchtzak eruit. Bas heeft direct het vlies opengetrokken en de pup in de handdoek gewikkeld. Ineens hoor ik Bas roepen of de deur open mag. Daar staat hij dan met een pasgeboren pup in zijn handen en Hydra op zijn hielen. Gauw pup in de werpkist zodat Hydra hem kan ontdoen van de placenta. Hij is zeer levendig en binnen no time ligt hij al bij Hydra te drinken. Het is dus ook een reutje, weegt 402 gram en heeft van ons het paarse bandje gekregen.

Hydra zal wel hebben gedacht, zo dat waren er 2 in anderhalf uur, pauze! 3,5 uur later om 15.30 uur kwam weer een reutje ter wereld. Het is te merken dat de lange bevalling inmiddels wel zijn tol begint te eisen. Dit manneke had even wat meer tijd nodig om te bekomen van zijn geboorte, maar na anderhalf uur had ook hij de energie gevonden om bij Hydra te gaan drinken. Hij is de zwaarste van het stel en weegt 448 gram. We hebben hem het gouden bandje gegeven.

Om 17.10 uur krijgt Hydra weer persweeën en heb ik haar opgevoeld om te kijken of er al een pupje in het geboortekanaal zit. Hij bleek er nog niet in te zitten, maar wel vlak ervoor. Omdat de vorige pup uitgeput raakte door de lange bevalling is het zaak dat deze pup snel geboren wordt. Ook Hydra is zeker niet meer de friste. Terwijl ze ligt probeer ik hou vast achter zijn kopje te krijgen, maar Hydra besluit weer op te staan. Ze bevalt het liefst staand, maar doordat ze nu ging staan glijdt de pup wel een stukje terug. Op dat moment besluit ik dat Hydra even wat extra hulp nodig heeft. In geval van nood kan ik zelf Oxytocine spuiten, maar overleg ik toch even met mijn dierenarts of dit een verstandige keuze is. Onze dierenarts gaf mij volledig gelijk en dus hebben we Hydra een injectie oxytocine gegeven, om op die manier net even wat krachtigere persweeën op te wekken om deze laatste pup ter wereld te brengen. Nog geen 4 minuten na de injectie kwam om 17.29 uur het laatste pupje en wederom een reutje ter wereld. Vol energie en kabaal liet hij weten dat hij er was. Hij weegt 430 gram en heeft van ons het lichtblauwe bandje gekregen.

Hierna heb ik Hydra haar buik even gevoeld of dit nu eindelijk de laatste was of dat we nog meer verrassingen zouden krijgen. Tot onze blijdschap was dit echt de laatste, want zowel Hydra als wij waren kapot. Tegen 21.00 uur zijn we begonnen met de grote schoonmaak. Terwijl ik Hydra haar achterkant afspoel met warm water, is Bas druk bezig met de werpkist te verschonen. 

Al gauw liggen moeder en kroost weer samen in de werpkist. Hydra is zielsgelukkig is met haar 8 prachtige pupjes. De eindstand is dus 7 reutjes waarvan 6 in leven en 2 teefjes.